وقتی تمام یا قسمتی از یک جسم در شاره ای فرو رود، شاره نیرویی بالاسو بر آن وارد می کند که با وزن شاره جا به جا شده توسط جسم برابر است.
به جسم های درون یک شاره یا غوطه ور در آن، همواره نیروی بالاسوی خالصی به نام نیروی شناوری از طرف شاره وارد می شود.
چون فشار شاره در قسمت های عمیق تر بیشتر است؛ نیرویی که از طرف شاره به بخش های عمیق تر وارد می شود نیز بیش تر است در نتیجه نیروی خالصی که به جسم وارد می شود به سمت بالا خواهد بود.
نیروی شناوری \({F_b}\)
به نیروی بالا سوی خالصی که به جسم درون شاره وارد شده و با وزن شاره جا به جا شده برابر است؛ نیروی شناوری می گویند.
حالت های ممکن برای جسم قرار گرفته در شاره:
1) شناوری: حجم جسم بیشتر از حجم شاره جا به جا شده برابر است.
2) غوطه ور: حجم جسم و حجم شاره جا به جا شده برابر است.
3) فرورفته: حجم جسم با حجم شاره جا به جا شده برابر است.
1 شرط غوطه وری و فرو رفتن این است که چگالی جسم بزرگتر یا برابر چگالی شاره باشد.
2 شناور ماندن روی آب ربطی به وزن اجسام ندارد و فقط به چگالی آنها بستگی دارد.
جسمی مکعبی شکل به ضلع L را در نظر بگیرید که درون شاره ساکنی با چگالی \(\rho \) غوطه ور است. شکل زیر نیروهایی را نشان می دهد که شاره به سطح این جسم وارد می کند.
نیروی های افقی وارد به جسم یکدیگر را خنثی می کنند.
\({F_b} = \rho vg\)
در این فرمول
(\(\rho \)) چگالی شاره
(v) حجم شاره جا به جا شده است.